Kuzeydoğu Fransa’nın Alsace bölgesinde bulunan Pfulgriesheim bölgesi, yeni bir kentsel alan olarak geliştirilmeden önce kapsamlı arkeolojik araştırmalara tabi tutuldu.
Kazı, Geç Neolitik dönemden önemli bir yerleşim merkezi ve izole edilmiş Orta Çağ mezar anıtları da dahil olmak üzere binden fazla arkeolojik yapının keşfedilmesine yol açtı.
Söz konusu Pfulgriesheim bölgesi, güneyde Souffel ve kuzeyde kollarından biri olan Leisbach olmak üzere iki küçük nehrin yirmi metre üzerinde yükselen küçük bir loess tepesinde yer almaktadır.
Kazı aynı zamanda çok düşük statülü yerleşimlerdeki Demir Çağı yapılarının yoksulluğunu da vurguladı. Çok sayıda tarımsal yapı ortaya çıkarıldı.
Bu araştırmalar, bu bölgedeki insan yerleşiminin tarihini bir araya getirmeyi mümkün kıldı ve tarih öncesi sakinler ve onların binlerce yıllık yaşam tarzları hakkında kapsamlı bilgiler sundu.
Geç Neolitik (MÖ 4000-3400), Pfulgriesheim’ın en önemli keşiflerinden birine ev sahipliği yapmaktadır. Bu aşamadan elde edilen kanıtlar, loess toprağına (rüzgarın taşıdığı ince taneli silt parçacıklarının birikmesiyle oluşan, sarımsı veya kahverengi renkli, gevşek ve gözenekli bir toprak türüdür.) gömülü büyük silolardan oluşan sofistike bir depolama sisteminin varlığını gösterdi. Yiyecek ve diğer kaynakları depolamak için tasarlanan bu büyük silolar, bazıları 2 metreye kadar derinliğe kadar kazılmış olarak iyi bir koruma durumunda bulundu.
Silolar, birkaç metre aralıklarla yerleştirilmiş gruplar halinde düzenlendi. Pfulgriesheim’da bu silolarla ilişkili hiçbir yapı izine rastlanmadı; Bununla birlikte, her gruptaki en az bir silo, yaklaşık yarım tona kadar büyük miktarlarda yanmış kerpiç içeriyordu ve bu da yakınlarda yapıların varlığını gösteriyordu.
Bölgede bu dönem için şu anda iyi bilinen bir model olan dairesel çukurlardaki mezarlar modelini takiben, yaklaşık on silo mezar verdi. Gelecekteki tarihleme teknikleri ve çanak çömlek analizleri, bu mezarların kronolojisini netleştirmeye ve aynı dönemde meydana gelip gelmediklerini belirlemeye yardımcı olacak ve bu insan gruplarının işgal ve yönetim uygulamaları hakkında fikir verecektir.
Bölgede yaklaşık altmış uzun yapının veya “yarıkların” keşfi, arkeologların ilgisini çeken bir başka büyüleyici bulgudur. Kesin amaçları hala tartışmaya açık olsa da, bu son derece dar, V, U veya Y şeklindeki yapılar, potansiyel avcılıkla ilgili kurulumlar veya tuzaklar olarak tanımlanmıştır.
Henüz kesin bir yaş ve fonksiyon belirlemesi yapmak için yeterli arkeolojik kanıt olmadığından, bu “yarıkların” karbon-14 analizi kullanılarak kesin olarak tarihlendirilmesi gerekli olacaktır. Bununla birlikte, doğu Fransa’nın diğer bölgelerindeki benzer keşiflerle paralelliklere dayanarak, ana hipotez, bu yapıların bir avlanma bağlantısına sahip olabileceğini öne sürüyor.
Kazı sırasında, özellikle La Tène dönemine ait iki küçük Demir Çağı yerleşimi de bulunmuştur. Erken La Tène dönemine (M.Ö. 480-280) tarihlenen ilk yerleşim, çok sayıda silo ve kare şeklinde batık bir binadan oluşur ve bu da o dönem için oldukça tipik bir tipolojidir.
Geç La Tène dönemine (M.Ö. 150-25) tarihlenen ikinci yerleşimi çevreleyen muhafazanın üç tarafı kısmen korunmuştur. Görünüşe göre bu yerleşim, büyük olasılıkla çevredeki çiftlikler tarafından yönetilen daha büyük bir bölgesel sistemin parçası olan küçük bir kırsal işletme.
Bölgede MS 7. yüzyıldan (Erken Orta Çağ) kalma üç dairesel mezar muhafazası da keşfedildi.
Kapak Fotoğrafı: Yaklaşık yarım ton koçanın keşfedildiği bir Geç Neolitik silonun (MÖ 4000-3400) dolgusunun kesit görünümü, Pfulgriesheim (Bas-Rhin), 2024. Fotoğraf: © Maxime Walter, Inrap
