4 June 2023 Gelecek Geçmişin Ürünüdür

Roma’nın Bilinmeyen Ölüleri Nasıl Yeraltı Mezarı Azizleri Oldu?

Yeraltı mezarları azizleri kilise reformlarının başladığı yıllarda kuşkusuz kilisenin en dahiyane fikirlerinden biriydi. Protestanlar tarafından defnedilen, tahrip edilen kutsal kalıntıların yerine Roma mezarlığından seçilmiş iskeletler getirildi.

31 Mayıs 1578’de Roma’daki bağ işçileri, Via Salaria’nın altında uzun zamandır unutulmuş geniş bir yeraltı mezarlığı ağına giden bir geçit buldular. Coemeterium Jordanorum (Ürdün Mezarlığı) ve çevresindeki yeraltı mezarları, MS birinci ve beşinci yüzyıllara tarihlenen, Hristiyanlığın ilk günlerinden kalma bir mezar yeriydi.

Bu yeraltı mezarları bulunduğunda, Katolik Kilisesi yıllardır Reform ile mücadele ediyordu. Bazı insan kalıntılarına yüzyıllardır kutsal emanetler olarak saygı duyulurken, Protestan Reformcular kutsal emanetleri putperestlik olarak görüp saklama uygulamasını reddettiler. Cesetler toza dönecekti ve buna azizlerin bedenleri de dahildi. Reform boyunca sayısız kalıntı defnedildi, tahrip edildi veya yok edildi.

Emanetler Reformcuların incelemesi altındayken, konu 1563’teki Trent Konseyi’nin Yirmi Beşinci Oturumunda ele alındı. Konsey, kalıntıların Katolik yaşamının önemli bir parçası olduğunu ve yerel kiliselerde, kutsal emanetleri insanları bir arada tutan bir nokta olduğunu savundu. topluluklar için kutsal kalıntılar hâlâ önemliydi. Kutsal olarak görülseler de, kökenleri haklı olarak sorgulandı. Sahtecilik -rastgele kemikler veya kutsal olarak satılan diğer buluntu eşyalar- yaygındı ve kalıntıların dini eserler olarak değerini baltaladı. Sahte ürünlerin satışıyla mücadele etmek için Konsey, ileriye dönük olarak tüm kalıntıların Kilise tarafından doğrulanması gerektiğine karar verdi. 

Fotoğraf: Paul Koudounaris

Kutsal emanetler halk arasında her zaman popüler olmuştu ve yeni kutsal kalıntıların Almanca konuşulan ülkelere taşınması Karşı Reformun bir stratejisi haline geldi. Yok edilenlerin yerine yenilerini koymaları gerekiyordu ama daha fazla azizi nereden bulacaklardı?

Via Salaria’nın altındaki yeraltı mezarlarının keşfi, bir duaya cevap gibi hissettirmiş olmalı. Yeraltı mezarları, ilk Hıristiyanlar, Yahudiler ve bazı pagan Romalılar da dahil olmak üzere yaklaşık 750.000 kişinin kalıntılarını barındırıyordu. Pagan Romalılar arasında ölü yakma daha yaygınken, Hristiyanlar yeniden dirilme olasılığına izin vermek için gömülmek istediler; binlerce kişi keşiflerinden sonra diriltilmiş olsa da, hiçbiri ölümden sonra onları neyin beklediğini tahmin edemezdi.

Saint Coronatus, 1676’da Almanya’nın Heiligkreuztal kentindeki bir manastırda. Fotograf: Shaylyn Esposito

Kilisenin kalıntılara ihtiyacı vardı ve onları buldular. Hıristiyan şehit olduğuna inanılanların cesetleri Katakombenheiligen, Yeraltı Mezarı Azizleri olarak tanındı . Kanonlaştırılmadıkları ve kimlikleri bilinmemekle birlikte, bu bedenler ilk Hıristiyanlar ile Reform sonrası Kilise arasındaki bağlantıyı göstermek için kullanıldı. Bu bağlantı aracılığıyla Katolik doktrininin temel gerçeğini sembolize edecek ve kiliselerinin yağmalanmasından sonra zarar gören Katolik topluluklar arasında morali yükselteceklerdi.

Ama kimlikleri bilinmiyorsa şehit olduklarını nasıl ispat edebilirler? Zulüm sırasında öldükleri için birçoğunun şehit olduğu varsayıldı, ancak kime sorulduğuna bağlı olarak başka işaretler de vardı – bazıları şehitlerin kemiklerinin daha tatlı koktuğuna inanırken, diğerleri dünya dışı bir parıltıya sahip olduklarını iddia etti. Kilise, Trent Konseyi’nden sonra daha bilimsel kimlik belirleme yöntemleri kullanmaya karar vermiş olsa da, yeraltı mezarlarındaki koşullar idealden daha azdı. En yeni kemikler o noktada hala bin yıldan daha yaşlıydı ve herhangi bir tanımlayıcı plak veya taş çoktan gitmişti. Daha da kötüsü, birçok ceset, işgalcilerin yağmacılarından korunmak için yıllar içinde taşınmıştı.

Fotoğraf: Paul Koudounaris

Bulunan kemiklerin Hristiyan, hatta şehit oldukları kesin olarak tanımlanamadı, bu nedenle çevredeki taşlardaki büyük ölçüde okunaksız gravürlere dayandılar. İsimlerden ortak yazıtlara kadar herhangi bir nedenle orada olabilecek bir büyük M harfi veya bir palmiye yaprağı tasviri bulduklarında, bunu bir şehit mezarı bulduklarına kanıt olarak aldılar. 1560’larda başka bir yeraltı mezarlığı araştırması sırasında, bir Augustinerinnen keşiş orada en fazla üç tanımlanabilir şehit olduğu sonucuna vardı, ancak sonraki yüzyılda 200.000’e kadar olduğu söylendi.

Bulundukları anda, kalıntılar kuzeye doğru yol almaya başladı. On altıncı ve on yedinci yüzyıllarda Reform’dan etkilenen Almanca konuşulan ülkelere kaç tane iskelet ve tek tek kemik gönderildiğini tahmin etmek imkansız, ancak talep o kadar yüksekti ki Kilise, kazıları yönetmek için yeni bir ofis oluşturmak zorunda kaldı. yeraltı mezarlarının yanı sıra tüm süreci denetlemek için Kutsal Ayinler ve Törenler Cemaati’ni başlatmak. Azizlerin popülaritesi Otuz Yıl Savaşları (1618-1648) sonrasında arttı; kiliseler yağmalanan kalıntıları değiştirmek istedi ve varlıklı aileler de onları dindarlığın sembolü olarak satın aldı.

Fotoğraf: Paul Koudounaris

Onlar kesinlikle statü sembolleriydi. İskeletlere Latince isimler verildi ve kafatasından metatarsa ​​kadar altın ve mücevherlerle süslendi. Dekorasyon çeşitliydi, ancak çoğu zaman abartılı oldu. Mücevherler gerçek ya da pahalı taklitlerdi ve iskeletler, altın iplikle işlenmiş kadife ve ipek elbiseler giymişti. Birkaçına gümüş plaka zırh bile verildi.

Sonuç ne kadar çarpıcı olursa olsun, ölü bedenleri süslemekten daha çok yeraltı mezarlığı azizleri inşa etmek vardı. O kadar eski olan kemikler, ustaca ele alınması ve yeniden inşa edilmesini gerektiriyordu, bu yüzden kalıntıların korunmasında uzmanlaşmış rahibelere verildi. Manastırlarının çoğu, dekoratif sanatlardaki ustalıkları ile biliniyordu ve Katakombenheiligen’in bugünkü durumu, onların becerilerinin ve bağlılıklarının bir kanıtıdır.

Aziz Valerius.
Aziz Valerius. Fotoğraf: Paul Koudounaris

Restorasyon ve dekorasyon, tamamlanması yıllar alabilecek hassas bir süreçti. Kemikler tutkalla güçlendirildi, boyandı ve neredeyse şeffaf ipek tül veya tül katmanlarıyla korundu. Eksik parçalar balmumu, ahşap veya kartonpiyer ile yeniden oluşturuldu. Kafataslarının eksik veya çok hasarlı olduğu durumlarda, seramik veya ahşap ve alçı ile değiştiriliyordu.

On dokuzuncu yüzyılda  hastalıklı ve utanç verici olarak görülen birçoğunun mücevherleri çıkarıldı, saklandı ya da yok edildi. Bir zamanlar Avrupa’yı dolduran tüm yeraltı mezarlığı azizlerinden sadece yüzde onu kaldı ve çok azı halk tarafından görülebiliyor. Dini önemlerinin yanı sıra, çarpıcı sanat eserleridir ve tarihin, bazıları için potansiyel olarak tartışmalı olsa da, yine de hatırlamaya değer bir bölümünü temsil ederler.

Banner
Benzer Yazılar

Almanya’da “yerden ısıtmalı” 2.000 yıllık eşsiz lüks Roma villası bulundu

3 Kasım 2022

3 Kasım 2022

Almanya’nın en eski yerleşim yerlerinden biri olan Bavyera’nın Kempten kentinde termal banyolu ve yerden ısıtmalı lüks bir Roma villası ortaya...

Norveç’te bir kadın, ailesinin evini temizlerken bodrum katında Vikinglere ait 1000 yıllık demir çubuklar buldu

20 Nisan 2023

20 Nisan 2023

Norveç’te bir kadın ailesinin evini temizlerken bodrum katında Viking dönemine tarihlenen demir çubuklar buldu. Innlandet County Belediyesi’nden yapılan bir basın...

Çanakkale Müzesi 1911 yılında 10 bin kuruş ödenekle kurulmuş

5 Ocak 2022

5 Ocak 2022

Osmanlı Devleti müzecilik tarihi denilince akla Osman Hamdi Bey ve İstanbul Arkeoloji Müzeleri gelir. Osman Hamdi Bey’in özverili çalışmalarının bir...

Amerika’da Az Bilinen Bir Uygarlık, Eski Mısır Kadar Piramitler İnşa Etti

26 Haziran 2022

26 Haziran 2022

Hepimiz en eski piramitlerin Mısır’da yapıldığını düşünüyoruz. Yeryüzünde Mısır ile aynı zamanda yapılmış başka piramitler de bulunuyor. Ancak, bu piramitler...

Gümüş Yatakları Tunç ve Antik Çağ’da Gücün Kaynağıydı

19 Aralık 2021

19 Aralık 2021

Tarihte mal alım satımında ilk olarak takas yöntemi kullanıldı. İlerleyen zamanlarda ise değerli ve az bulunan maddeler alışverişte yer aldı....

İspanya’nın güneyindeki Endülüs’ün kalbinde yeni bir megalitik anıt keşfedildi

6 Mayıs 2023

6 Mayıs 2023

İspanya’daki arkeologlar, uyuyan dev olarak da bilinen La Peña de los Enamorados’un oluşumunu araştırırken daha önce göz ardı edilen bir...

Macaristan’da ortaya çıkarılan eşsiz cerrahi aletlerle gömülmüş Romalı bir doktorun mezarı

29 Nisan 2023

29 Nisan 2023

Macar arkeologlar, Budapeşte’ye yaklaşık 1 km uzaklıktaki Jászberény şehri yakınlarında yüksek kaliteli cerrahi aletlerle gömülmüş 8. yüzyıldan kalma bir Romalı...

İngiltere’de 10.500 yıllık Avcı-Toplayıcı yerleşimi bulundu

21 Ocak 2023

21 Ocak 2023

Chester Üniversitesi ve Manchester’dan bir arkeolog ekibi, İngiltere’nin Scarborough kenti yakınlarındaki kazılar sırasında Avcı-Toplayıcı yerleşimini keşfetti. Ekip tarafından Kuzey Yorkshire’daki...

Arkeolog, İrlanda’daki kısmen batık bir yapının tarih öncesi bir mezar olduğunu söylüyor

25 Ekim 2022

25 Ekim 2022

Yeni araştırmalar, yıllar önce Güney İrlanda’daki küçük Rostellan köyünün kuzeyinde, Rostellan Ormanı’ndaki Cork Limanı’nın doğu kıyısında bulunan yapının tarih öncesi...

Roma Mahkemelerinde Savunma Yapan İlk Kadın Avukat Manilia

14 Ocak 2022

14 Ocak 2022

Eski Çağ tarihinde ata erkil yapının hakim olduğunu görürüz. Ticarette, sanatta, edebiyatta, kısacası sosyal hayatın her alanında erkek egemen anlayış...

Arkeologlar, Atina’daki en eski Demir Çağı evini keşfettiler

26 Mayıs 2023

26 Mayıs 2023

Göttingen Üniversitesi’nden arkeologlar, Atina’nın güneyindeki Thorikos’ta Atina’daki en eski Demir Çağı evini keşfettiler. Keşif, erken Yunan tarihi için beklenmedik ve...

İngiltere’de 4000 yıllık veba DNA’sı bulundu

30 Mayıs 2023

30 Mayıs 2023

İngiltere’de iki toplu mezarda ele geçen 34 iskelet üzerinde yapılan araştırmalarda 4000 yıllık veba DNA’sı keşfedildi. Keşif, İngiltere’deki vebanın bugüne...

İspanya’nın Tossal de La Cala kalesinde 2.000 yıllık kayaya oyulmuş bir yüz keşfedildi

21 Mayıs 2023

21 Mayıs 2023

Arkeologlar, İspanya’nın doğu kıyısındaki Benidorm’daki bir Roma kalesi olan Toscal De La Cala’da kayaya oyulmuş bir yüz keşfettiler. Alicante Üniversitesi’nden...

Kuzeydoğu Fransa’da keşfedilen Geç Antik Çağ nekropolü

5 Kasım 2022

5 Kasım 2022

Inrap arkeologları, kuzeydoğu Fransa’daki Sainte-Marie-aux-Chênes’te MS 5. yüzyılın sonlarına tarihlenen Geç Antik Çağ nekropolü ortaya çıkardılar. Antik bir yol üzerinde...

Prag’da 7.000 Yıllık Gizemli Dairesel Yapı Ortaya Çıkarılıyor

15 Eylül 2022

15 Eylül 2022

Arkeologlar, Çek Cumhuriyeti’nin Prag kentinin eteklerindeki Vinoř bölgesinde bulunan 7.000 yıllık roundel olarak adlandırılan (Çek dilinde ‘rondely’, yuvarlak anlamına geliyor)...

Yorumlar
Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

[mc4wp_form id=”621″]