Uluslararası bir araştırma ekibi, Allgäu’daki bir kil ocağında yapılan kazılar sırasında daha önce bilinmeyen en küçük maymun türünü keşfetti.
Dünyanın en küçük maymununa Buronius manfredschmidi adı verildi.
Buronius manfredschmidi, daha önce aynı kil ocağında bulunan büyük maymun Danuvius guggenmosi “Udo”nun hemen yakınında bulundu. Danuvius, yaklaşık 12 milyon yıl önce dik yürümeye geçen bir maymun türü olarak kaydedildi.
Tübingen Üniversitesi’ndeki Senckenberg İnsan Evrimi ve Paleoçevre Merkezi’nden Profesör Madelaine Böhme ve ekibi, Toronto Üniversitesi’nden (Kanada) Profesör David Began ve diğer bilim insanları, çalışmanın bulgularını 7 Haziran’da PlosOne dergisinde yayınladı.
Kil ocağında ele geçen Buronius’a ait iki diş ve bir diz kapağı fosillerini inceleyen çalışma ekibinin bir üyesi ve kazı direktörü Thomas Lechner, “Çökelme koşulları, her iki büyük maymunun da aynı ekosistemi aynı anda kolonileştirdiği sonucuna varılmasına izin veriyor” dedi.
Fosillerin büyüklüğü, Burunius’un sadece 10 kilogram ağırlığında olduğunu gösteriyor. Bu nedenle, 30 kilogram (bonobo) ile 200 kilogram (goril) arasında değişen tüm yaşayan maymunlardan önemli ölçüde daha küçüktü ve ayrıca 15 ila 46 kilogram ağırlığındaki Tuna’dan daha küçüktü. Buronius’un vücut ağırlığı, Güneydoğu Asya’dan gelen maymunların akrabaları olan siamanglarla karşılaştırılabilir.
“Buronius’un diz kapağı Danuvius’unkinden daha kalın ve asimetrik,” diye ekliyor Böhme. Bu, uyluk kaslarındaki farklılıklarla açıklanabilir. Buronius, ağaçlara tırmanmaya daha iyi adapte olmuş olabilir.
Her iki büyük maymunun diş minesi, yaşam tarzları hakkında fikir verdi. Primatlarda, diş minesinin kalınlığı diyetleriyle yakından bağlantılıdır. Örneğin gorillerde çok ince diş minesi, lif açısından zengin bir vejetaryen diyeti gösterir. İnsanlarda olduğu gibi kalın bir diş minesi, sert ve sert yiyeceklerden oluşan bir diyete ve yüksek ısırma kuvvetlerine sahip bir omnivor göstergesidir.
“Buronius’un mine kalınlığı Avrupa’daki diğer büyük maymunlarınkinden daha düşüktür ve gorillerle karşılaştırılabilir. Öte yandan, Danuvius’un diş minesi, soyu tükenmiş herhangi bir türünkinden daha kalındır ve neredeyse insan diş minesinin gücüne ulaşır” diyor Böhme. Farklı emaye kalınlığı, çiğneme yüzeylerinin şekline karşılık gelir. Emaye Burunius’ta daha pürüzsüzdür ve daha güçlü kesme kenarlarına sahiptir; Danuvius’unki çentiklidir ve künt diş çıkıntılarına sahiptir. “Bu, Burunius’un bir yaprak yiyici olduğunu ve Danuvius’un bir omnivor olduğunu gösteriyor.”
İki tür aynı habitatta yaşıyorsa (sözde sintopya), rekabetten kaçınmak için farklı kaynaklara başvurmaları gerekir. Hammerschmiede fosillerinin bulunduğu bağlam, Avrupa’da ilk kez maymunlarda sintopiyi kanıtlıyor. Yazarlar, küçük yaprakları yiyen Bourunius’un ağaç tepelerinde ve dallarda daha uzun süre kalmış olabileceğini söylüyor. Öte yandan, iki katından daha büyük ve iki ayaklı olma yeteneğine sahip olan Danuvius, muhtemelen daha çeşitli yiyecek kaynakları bulmak için daha geniş bir alanda dolaşıyordu. Bu, günümüzün Borneo ve Sumatra’daki maymun ve orangutan sintopyasıyla karşılaştırılabilir: Orangutanlar yiyecek aramak için dolaşırken, küçük meyve yiyen maymunlar ağaç tepelerinde kalır.
