Antik Roma’nın Kutsal Bakireleri

Roma kadınlar için çok şey vaad eden bir yer değildi. Ailenizin statüsü yani soylu yada halktan biri olmanız yaşamınızı esas şekillendiren durumdu. Halktan biriyseniz doğal olarak alt sınıftandınız ve ailenizin geçimine yardımcı olmak için çalışırdınız. Üst sınıftan soylu bir kadın iseniz daha özel olmalıydınız ve akrabalarınızın statüleri sayesinde siyasi ve entelektüel güce sahip olabilirdiniz. Her iki şekilde de Romalı bir kadının hayatını yönlendirenler erkek akrabalarıydı. Kim olacağınız da kuşkusuz onların seçimleri ile belirleniyordu.

Ama Roma’da bunları düşünmek zorunda kalmayan bir grup daha vardı. Soylu ailelere mensup kız çocukların ailelerinden 30 yıl kadar koparıldığı, kutsal göreve sahip olan kadınlardı bunlar. Bu kadınların hayatlarının 30 yılını bakire tanrıça Vesta’ya hizmet ederek geçirmeleri bekleniyordu. Vesta’nın tapınağında ebedi bir alevin daim olması göreviyle, sembolik olarak da tüm Roma’nın kalbi ile ilgileniyorlardı.

Ailelerine, hizmetlerinden dolayı, bireysel güç ve Kolezyum’daki harika koltuklar gibi birçok avantaj kazandırdılar.

Ancak bir Vestal, alevin sönmesine izin verirse veya daha kötüsü iffet yemini bozarsa, kötü sonuçlarla karşılaşabilirdi. Ayrıcalık ve güç dolu yaşamı, kısıtlamalar ve yüksek risklerle dolu hale gelirdi. Roma’nın kaderi onun ellerindeydi.

Nasıl Vesta bakiresi olunur?

Öncelikle bir Vesta bakiresi olmak için soylu olmanız gerekirdi. Alt tabakadan birinin vesta bakiresi olması söz konusu olamazdı.

Vesta bakireleri yaklaşık 6-10 yaşları arasında ki kız çocukları arasından seçilirlerdi. Baş rahip ya da pontifex maximus, en saygın ailelerden yeni bir Vestal arardı. Geleneğin ilk yıllarında, kızların özgür, ebeveynlerin de özgür olması gerekiyordu. Her iki ebeveynin de hayatta olması ve kızın fiziksel veya zihinsel kusurları olmaması gerekiyordu.

Daha sonra, daha az aile kızlarını rahibe olarak kısıtlayıcı bir hayata bırakmaya istekli olduklarından, kurallar gevşedi ve azat edilmiş kölelerin kızları uygun hale geldi.

Bu kızlar, halka açık bir şekilde seçildikten sonra, genç kızlar, hayatlarının sonraki otuz yılı boyunca yeni ailelerini oluşturacak daha yaşlı rahibelerle birlikte Atrium Vestae’de veya Vestaller Evi’nde yaşamaya gönderilirdi.

Bir Vesta Bakire seçildiğinde, Roma Forumu’ndaki Vesta Tapınağı’ndaki diğer rahibelere katılırdı. Ayazmadan su taşımak, kutsal yiyecek hazırlama gibi farklı görevleri yerine getirmeleri bekleniyordu. Ama kuşkusuz en önemli görevleri Vesta’nın ateşini yakmaktı.

Sembolik olarak ocak ailenin en temel işlerini gördüğü yer olarak evin kalbini temsil ediyordu. Vesta Tapınağı’nda yanan ateş, Roma halkı için ev ateşini temsil ediyordu. Yanıyorsa, herkes için istikrar ve gücü temsil ediyordu.

Bir evde ateş evin kadınları tarafından yönetilirdi. Bir ailenin annesi ve kızlarından farklı olarak, evli olmayan ve neredeyse bağımsız olan Vesta Bakireleri, tüm Roma için anne figürünün yerini doldurdu. Roma’nın gelişmeye devam etmesi için evin ateşinin daimi olarak yanması gerekiyordu.

Vesta ateşi sönerse?

Bir vesta bakiresi için ateşin sönmesi ne kadar kutsal olursa olsun ateş söndüğü zaman kızın büyük bir ceza alacağı anlamına geliyordu. Yüksek statüleri, yalnızca Pontifex Maximus olarak da adlandırılan baş rahibin onları dövebileceği anlamına gelmekteydi. Onların cezası özel bir yerde verilirdi. Vestal’in utancının gizlenmesi için perde çekilirdi.

Vesta Bakire’si çok şanslıysa, kimse öğrenip onu yenmeye çalışmadan önce bazı şeyleri düzeltebileceğini   söylüyor. Şanslı Vestallerden biri olan Aemilia, bir gün alevin söndüğünü gördü ve hemen Vesta’ya dua etti. Aemilia masalının bir çok versiyonu vardır. Ateşin söndüğünü gören kız közler üzerine bir kumaş parçası atar ve ateş yeniden yanar.

Vesta bakireleri yeminlerini bozarsa?

Hizmetlerinin bir parçası olarak, Vestal iffetli kalacaktı. Tüm Roma’nın aile üyeleri gibiydiler – tüm nüfusun anneleri ve kız kardeşleri. Bu nedenle, bir Vestal için bir Romalı ile romantik ya da fiziksel bir ilişki kurmak büyük bir ihanetti.

Roma’ya ​​göre , bu özel suça suçlu ensest adı verildi . Doğrulanmış bir vakayı ortaya çıkarmak çok nadirdi, ancak gerçekleştiğinde herkesin öfkesini çekerdi Suç Romalılar için o kadar iğrençti ki, bekarlık koşullarını ihlal ettiği tespit edilen Vesta Bakireleri korkunç bir kadere maruz kalıyordu.

Bu suçtan suçlu bulunan Vesteller diri diri gömüldü. Çoğu bilim insanı, Vestal’in ölümünden hiçbir Romalı doğrudan sorumlu olmak istemediği için bu özel cezanın kullanıldığı konusunda hemfikirdir, ancak bir Vestal’i diri diri gömmek ile tanrıça Vesta’nın yeryüzüyle bağlantısı arasında bir bağlantı olabilir.

30 Yıl sonra gelen özgürlük

Yunan tarihçi Plutarch’a göre ilk on yıl, sadece mümkün olan en iyi Vesta Bakiresi olmayı öğrenmeye ayrılmıştı. Sonraki on tanesi ritüelleri yerine getirmeye adanırken, bir Vestal hizmetinin son on yılının bir sonraki rahibe grubunu eğitmeye odaklanması gerekiyordu.

30 yıl dolduğunda, topluma yeniden girmekte ve normal Romalı eşler olmakta özgürdüler. Ancak, bazıları eski bir Vestal düğününün iyi bir servet getireceğine inansa da, çok azının evli olduğu belgelenmiştir.

Vesta bakiresi olmak çokta kötü değildi!

Romalı kadınlar göz önüne alındığında, Vestal olmak o kadar da kötü değildi. Roma’nın eşleri ve kızları, hayatlarında her hareketini pratik olarak dikte eden erkeklere borçluyken, Vestallar, en azından kendi kaderlerinden sorumlu olan nadir kadınlardı.

Vesta Bakireleri, dönemin hemen hemen tüm diğer kadınlarının hayatlarını yöneten patria potestas veya ataerkil güçten resmen koparıldı. Kendi mülklerini elinde bulundurma imkânına sahip oldukları için kendi iradelerini yapabilirlerdi. Bir Vestal, zaman zaman mahkemede bile görünebilir. Olağanüstü bir statü ve erdem olarak kabul edildiğinden, bir Vestal önce geleneksel yeminini vermeden tanıklık yapabilir. Ayrıca bazen antlaşmalar gibi önemli yasal belgeler de kendilerine emanet edildi. Bazı durumlarda, erkek egemen Roma’da kadınlar için inanılmaz derecede nadir bir ayrıcalık olan oy bile verebilirlerdi.

Kaynak:

• Cook, SA (ed.). Cambridge Antik Tarihi. Cambridge University Press, 1971
• Icks, M. The Crimes of Elagabalus. Harvard University Press, 2012
• Gruen, E. (1968). M. ANTONIUS AND THE TRIAL OF THE VESTAL VIRGINS. Rheinisches Museum Für Philologie, 111(1), 59-63. Retrieved February 23, 2021, from http://www.jstor.org/stable/41244355
• Staples, A. (2013). From Good Goddess to Vestal Virgins: Sex and Category in Roman Religion. United Kingdom: Taylor & Francis.
• Beard, M. (1980). The Sexual Status of Vestal Virgins. The Journal of Roman Studies, 70, 12-27. doi:10.2307/299553