Pompeii Arkeoloji Parkı kütüphanesinin yeni merkezi olan San Paolino binasının alt zemininde oluşan nemi tahliye etmek için planlanan hava odası oluşturma çalışmaları, imparator Augustus’un (MÖ 27 – MS 14) İspanya’daki son fetih savaşları sırasında görev yapan önemli bir askeri yetkilinin mezarını ortaya çıkardı.
Pompeii’deki şaşırtıcı bir keşif, İspanya’nın MÖ 1. yüzyıl ile MS 1. yüzyıl arasındaki tarihi hakkında yeni bilgiler veriyor.
Mezarın üzerindeki yazıt parlak bir askeri kariyerin ardından şimdi dünya arkeolojisinin sembolü olan Pompeii’deki sessiz bir emekliliği anlatıyor.
Keşif, arkeolojik alandaki keşifler ve devam eden araştırmalar hakkında “gerçek zamanlı” rapor veren çevrimiçi dergi olan E-Journal of Pompeii Excavations’da duyuruldu.
Napoli Federico II Üniversitesi’nde Latin Dili ve Edebiyatı Profesörü Maria Chiara Scappaticcio ve Université Bordeaux Montaigne’de Roma Tarihi Profesörü Alberto Dalla Rosa, yazıtın okunmasına ve yorumlanmasına katkıda bulundu.
İlk olarak, yapı, “schola” mezarı olarak bilinen yarım daire biçimli bir mezarın iki ucunu ortaya çıkardı. Pompeii’de daha önce schola mezarları keşfedilmişti. Aslan pençeleri şeklinde terminalleri olan yarım daire biçimli volkanik tüf taş banktan oluşurlar. Kazının ardından, bankın kavisli sırtında orijinal kırmızı boyanın kalıntılarının bulunduğu oldukça büyük bir yazıt keşfedildi. Yazıt, son derece düzenli harflerle ustalıkla oyulmuştur.
Mezar o kadar eskiydi ve MS 79’da patlama meydana geldiğinde bakımsızdı ki, anıt bankın üzerine gömüldü. Buna rağmen, Vezüv şehri ölümle kapladığında, yazıt, göz ardı edildikten ve unutulduktan sonra bile açık ve okunabilir kaldı.
Tezgahın arkasındaki yazıt, ölen kişinin kim olduğunu ortaya çıkardı ve işten sorumlu olanlar için birden fazla sürpriz ayırdı, Yazıtta büyük harflerle şöyle yazıyor:
N(umerius) AGRESTINUS N(umerius) F(ilius) EQUITUS PULCHER TRIB(unus) MIL(itum) PRAEF(ectus) AUTRYGON(um) PRAEF(ectus) FABR(um) II D(uum)V(irus) I(üre) D(icundo) ITER(um) LOCUS SEPULTURAE DATUS D(ekreto) D(ecurionum)
Numerius’un oğlu Numerius Agrestinus’a, Adil Şövalye, askeri tribün, Autrygoni valisi, mühendislerin valisi, yargı yetkisine göre iki kez Duumvir (yani, Pompeii şehrinde en yüksek sulh hakiminin sahibi), mezar yeri belediye meclisinin kararnamesiyle verildi.
Şaşırtıcı bir bulgu, aynı kişinin, adamın karısı Veia Barchilla’nın ikisi için silindirik bir anıt yerleştirdiği Porta Nocera nekropolünde bulunan başka bir mezar yazıtıyla tanımlanmasıdır. Ancak daha sonra Decurions Konseyi, Numerius Agrestinus’u kamu arazisinde bir anıtla onurlandırmaya karar verdi.
İkinci bir yeni unsur ise “Praefectus Autrygonum” başlığıdır. Autrigonlar, Augustus’un MÖ 29 ve 19 yılları arasında Hispania’nın işgalini tamamlamayı amaçlayan “Cantabria savaşları”na katıldığı İber Yarımadası’nın kuzey bölgelerinden bir halktı. Bu, Cumhuriyet’ten imparatorluk modeline geçiş sırasında Roma gücünün nasıl örgütlendiğini anlamamıza katkıda bulunan tarihsel olarak yeni bir bakış açısıdır.
Archaeological Park of Pompeii müdürü Gabriel Zuchtriegel, “Burada, üyelerinden çatışma bölgelerinde kendilerini adamaları istenen imparatorluğun seçkinlerini, ekonomik ödüller vaadiyle, ancak her şeyden önce ikamet topluluğunda sosyal prestij vaadiyle birbirine bağlayan güç ağının ortaya çıktığını görüyoruz” diye açıklıyor.
“Pompeii’de en yüksek makama sahip olan duumvirate, iki kez ve kamu arazisinde bir cenaze anıtı ile onurlandırılmak, imparatorluk davası için kelimenin tam anlamıyla ön saflarda savaşan birine tanınma ve sadakatin ifadeleridir. Bu anıtın beklenmedik keşfi, Pompeii’de koruma, araştırma ve geliştirmenin nasıl iç içe geçtiğinin bir başka örneğidir.”
Kapak Fotoğrafı: Archaeological Park of Pompeii
